ผักใบมีอายุเก็บเกี่ยวที่รวดเร็ว ปริมาณธาตุอาหารที่ต้องการต่ำกว่าพืชอายุยาวที่มีระยะออกดอกและให้ผล ซึ่งใช้ธาตุอาหารในการสร้างส่วนขยายพันธุ์ ผสมพันธุ์ ให้ผลผลิตมาก การใช้ปุ๋ยอินทรีย์ที่มีธาตุอาหารไม่สูงมากจึงเพียงพอตลอดอายุเก็บเกี่ยว
นอกจากผักใบ ชาวสวนไฮโดรโปนิกส์ได้ประยุกต์ใช้ระบบการปลูกกับผักผลได้อีกหลายชนิด อาทิ มะเขือเทศ พริกหวาน พืชตระกูลแตง ผลไม้เช่น สตรอว์เบอรี่ เพื่อความง่ายในการจัดการธาตุอาหาร ลดต้นทุนวัสดุปลูกที่หายาก มีราคาแพง
เทคนิคการปลูกเริ่มต้นจากต่างประเทศที่ประสบปัญหาสภาพแวดล้อมไม่เหมาะสมต่อการทำการเกษตร ดินเสื่อมโทรม อากาศร้อนเกินไป หนาวเกินไป ที่ดินมีราคาแพง เกษตรกรจึงนำวิธีการปลูกนี้เข้ามาด้วยเหตุผลของตลาดโดยแท้จริง
ย่างเข้าสู่ฤดูหนาวตั้งแต่กลางเดือนกันยายน ซึ่งเป็นฤดูกาลปลูกผักตระกูลกะหล่ำในหลายพื้นที่นอกจากบนดอยสูง เกษตรกรที่เคยปลูกข้าว พืชไร่ ผักผลต่างหันมาปลูกผักใบในฤดูหนาว เพราะปลูกง่าย เจริญเติบโตเร็ว ลงทุนต่ำ เก็บเกี่ยวขายได้ไว
ประเทศไทยปลูกผักเมืองหนาวมานานกว่า 40 ปีบนพื้นที่เฉพาะที่มีสภาพอากาศหนาวเย็นตลอดทั้งปี ดอยสูงรอบตัวจังหวัดเชียงใหม่มีความสูงหลายชั้นมากเพียงพอที่จะเป็นพื้นที่ปลูกผักเมืองหนาว โดยมี “โครงการหลวง” เป็นผู้ดูแลที่สำคัญ
ฤดูกาลนี้อากาศแห้งแล้ง หนาวเย็น แมลงศัตรูพืชรบกวนเยอะ ผักทุกชนิดราคาดี ข้าวโพดหวานก็พลอยราคาดี ผลผลิตออกสู่ตลาดน้อยเพราะจัดการแมลงศัตรูได้ยาก ผลผลิตเสียหายมาก เก็บเกี่ยวได้ก็ไม่อร่อยมาก หวานนิดหน่อย พอทานได้
พื้นที่ปลูกมะเขือเทศเสียหายหลายหมื่นไร่ ถึงตอนนี้ก็เห็นกันแล้วว่ามีพื้นที่ลงปลูกไปแล้วเพียงไม่กี่สิบไร่ ไม่พอส่ง 4 โรงงานสำหรับโควต้านับล้านตันส่งออก ถึงโควต้าจะลดลงบ้าง แต่ผลผลิตก็ยังขาดแคลน อาหารขาดแคลน เงินขาดมือ ไปให้สุดเลยป่ะ
